ATW, Dag 2: Moe maar voldaan

Jetlag

Moe maar voldaan. Van de jetlag, daar wordt je moe van. Eigenlijk zo’n beetje een nacht overgeslagen, dat merk je. En dan daar bovenop de hele dag door Tokyo aan de wandel. Bijna slapen dus. Tokyo is een indrukwekkende stad. Heel veel mensen, heel veel gebouwen, heel veel indrukken. En toch, na het begrijpen van de metro, die fijnmazig en professioneel is, voelde ik me op m’n gemak om gewoon met de blik op oneindig te gaan lopen, wetend dat ik altijd terug kan. Lost in translation valt dus wel mee.

Roppongi

Ik slaap in Roppongi, in een bed en breakfast van Marina. Zij is als Amerikaanse, samen met haar man, 6 jaar geleden in Tokyo neergestreken. En als zovelen, heeft ze de voordelen van www.airbnb.com ontdekt als mooie secundaire bron van inkomsten. Een deel van je huis verhuren aan toeristen, via deze superhandige site. Een leuke manier voor mij, om met wat ‘locals’ in contact te komen en wat inside information te krijgen. Na een klein jetlag slaapje vanmiddag, de grote stad in gewandeld, op de bonnefooi. Eindeloos veel indrukken. Uiteindelijk in Ginza terecht gekomen, de duurste winkelstraat ter wereld (de PC is voor mietjes, had vriend Daan me al ingefluisterd). Alle usual upmarket suspects aanwezig, in overvloed, maar onze Apple store in 020 vind ik indrukwekkender. Wat een overdaad hier! Uren gewandeld, een noodle hapje gegeten in een heel volks barretje, die koud geserveerd bleek en toch lekker. Een Vietnamee Cyclo gedronken: een zoet vruchtendrankje, met een soort snotballetjes erin. Nat geregend.

TripAdvisor

De tripadvisor cityguide app is geweldig. Daar vind ik alles over de stad, met duizenden reviews van andere reizigers. Ook offline beschikbaar, een zee aan informatie. De toptip is de Cycling Tour, die door de regen helaas niet door gaat morgen. Gauw nieuwe plannen maken, om toch een beetje in de buurt te komen van het inspiratiefilmpje voor deze reis, deze Make it Count Youtube video: Leuk gegeten in een Terranyaki restaurant, waar het personeel net zo veel lol heeft als de gasten en in ieder geval meer geluid produceert. Ik krijg een biertje van een locale gids, die toeristen mee Mount Fuji opneemt, in twee dagen, in het klimseizoen in Juli. Klinkt fascinerend, de zon op zien komen op de top van de berg. Aan zijn champagne en tequilla inname, kan ik zien dat ie voor morgen wat minder plannen heeft. Twee Luxemburgers vertellen me dat de Japanners het liefst elke avond uit hun dak gaan, met veel drank en geschreeuw. Tot ze om 23.30 u hun trein naar huis moeten halen. Terug in het ‘hotel’ geniet ik met Manfredo, een Italiaanse mede-gast die in San Diego woont, kletsen we nog wat op het dakterras. Mooi om midden in Tokyo een mooi uitzichtpunt te hebben. Met ‘Ventoux’, van Wagendorp val ik vervolgens in slaap.