ATW, Dag 3: Op z'n Japans

OMG, deze stad heeft meer te bieden dan ik in twee en een halve dag kan proppen. En misschien wel meer dan ik aankan. 
En ik doe echt mijn best!! Vandaag de wekker zelfs op 7 uur gezet, (en bij nader inzien toch twee keer later gezet). Uiteindelijk de dag begonnen met een rondje hardlopen door de drukte, vind ik altijd heerlijk. Gewoon met oerhollandse Armin op de oordoppen door de Japanse Roppongi Hills rennen.

Museum of National Art

Terug in het huis mijn eerste (!) douche gepakt en er weer op uit getrokken. Eerst het Museum of National Art, in een prachtig gebouw. Zelfs nog even mogen schilderen met Sumi, traditionele verf, als ik het goed begrepen heb. Voorst door naar een volgend museum, op de 53e verdieping een kantoor en shoppingtoren, moderne kunst, met het thema ‘Love’. Erg toffe dingen, met het Bonbon hart van Jef Koons als hoogtepunt (3 meter hoog) Natuurlijk ook van de Tokyo Sky View genoten, van de 53e verdieping. Ondanks het beperkte zicht krijg je hier pas goed beeld van de grootte van deze stad, met 35 miljoen hardwerkende mensen!

Totale beschaafdheid

Ik heb al eerder grote steden bezocht, als Rio de Janeiro, Bogota, New York, Buenos Aires. En in Azie al Bangkok en Kuala Lumpur. Echter, hoe krankzinnig groot Tokyo ook is, hij wordt gerund met een ijzeren discipline en totale beschaafdheid. Ik heb nog geen streep graffiti gezien, geen propje of kauwgom op de grond zien liggen en ik heb nog niemand een ander zien duwen of irriteren. Ook nog geen zwerver of bedelaar, zelfs geen straatmuzikant in de metro. 
35 miljoen mensen, die gewoon heel prima met elkaar wonen in een soort Zwitserland Extra Extra Large. Na mijn musea een heerlijke lunch, een toptip volgend van TripAdvisor. Een lokaal tentje met prima service en uitstekend Japans eten. Tot tweemaal toe wees ik het westerse bestek af, wat de ober me aanreikte toen hij me met de stokjes zag stuntelen. Ik heb toch zeker ook mijn trots, ik eet op z’n Japans. Ich bin ein Japanner! Via LinkedIN en Twitter wat voorbereidingen getroffen voor mijn volgende bestemmingen, morgen naar Nieuw Zeeland en dan door naar Australie. Tot mijn vreugde ontdek ik een oud huisgenoot Erik die in Sydney woont! Leuk om die weer eens te zien! Ik mail hem en niet veel later krijg ik een enthousiast mailtje terug: ‘Voor jou heb ik tijd!’. Zaterdag een ontbijtafspraak down under!

Geluksprofessor

Ondertussen via een 1e graads contact Onno ook een introductie gekregen (terwijl hij op vakantie in Bali is) bij een Geluksprofessor uit Sydney, die mooie dingen doet. Misschien lukt het ook om hem te ontmoeten, het directe mailcontact is inmiddels gelegd. Zoekend naar contacten in Tokyo kom ik iemand tegen met zes gemeenschappelijke connecties. Ik mail m rechtstreeks (omdat het nacht is in NL, dus ik geen introductie kan krijgen). Ik krijg niet veel later een reactie van ‘m, maar helaas komt het niet uit. Hoe makkelijk om zo online de verbindingen te leggen. Vanuit Tokyo, via Bali, naar Sydney. Direct via LinkedIN naar Sydney. En morgen een afspraak met een relatie in Tokyo, van mijn zwager, die in San Jose woont, en nu in Nederland is. It IS a small world, after all!

Het volgende avontuur

Op naar het volgende avontuur. Weer in de metro, dat indrukwekkende netwerk van treinen. Ik telde zes niveau die ik af moest dalen om mijn trein te bereiken. Ik denk dat er wel 300 metrostations in de stad zijn, over 20 verschillende metrolijnen. 
Ik moest even terugdenken aan de protesten over de Noord-Zuid lijn in Amsterdam, waar angst werd gezaaid met foto’s van een verzakkende Bijenkorf. Ik zou dat verhaal hier niet eens uit kunnen leggen, de benepenheid in ons kleine kikkerlandje. Ik houd van groot denken, dus kom hier ruimschoots aan mijn trekken. Wat me ook in steden als Buenos Aires en Rio opviel, was dat er op een stukje land van 20 x 20 meter, in een normale woonwijk, zomaar een wolkenkrabber kan verrijzen van 50 verdiepingen. Over de hele stad zijn dit soort woontorens te zijn, echt kollossale gebouwen, vaak nog veel groter dan 20 x 20 in oppervlak Daar moeten duizenden mensen in huisvesten. 
Tja, met een markt van 35 miljoen potentiele klanten, schaal je vanzelf een paar tandjes op in je plannen. Zouden wij daar wat van kunnen leren? Hoe zou ik mijn business inrichten als de marktgrootte ineens verhonderdvoudigd zou zijn? Wat voor andere keuzes zou ik dan maken? Of als ik een boek zou schrijven voor een potentieel van 100 miljoen mensen, in plaats van 100.000. Wat zou dat voor verschil maken?

Japans badhuis

Aangekomen op mijn bestemming: een traditioneel Japans badhuis. Na eerst met mijn schoenen aan naar binnen te lopen, krijg ik haarfijn de instructies: schoenen uit, inchecken, omkleden, Japanse Kimono aan en hup, de mannenafdeling in. Nog een geluk dat ik destijds John van Loen niet op mijn rug heb laten tatoeeren, want tatoes zijn verboden in dit lustoord, zo lees ik bij de ingang. Net als dronken mensen, zo staat op keurige bordjes. Ik vraag af of dronken mensen dit soort bordjes zouden lezen… In het gescheiden heet water paradijs, bedenk ik me dat ik mooi voor niets die paar laatste  kilootjes eraf heb ge-sportvast, de afgelopen twee weken. Geen mooie vrouw te zien hier, om mijn goddelijke lichaam te bewonderen. Wel Japanse mannen, die zichzelf in dit badhuis in de watten kunnen leggen met sauna’s, bodyscrubs, bubbelbaden en verzorgingsplekken. Japanse mannen scheren overigens niet, mocht je het willen weten. In de gemengde ruimtes komt iedereen weer bij elkaar, om in kimono te genieten van massages, restaurants, zandbaden, barretjes, voetenbaden, rust en meditatie. Ik eet wat, neem een heerlijke Japanse massage (hard maar heerlijk!), eet nog wat en sluit af met een glas Sake. Did that.

Metro

Op de terugweg in de metro loopt het al tegen middernacht. Opvallend dat meer dan de helft van de passagiers terug lijkt te komen van zijn werk. Mannen in identieke pakken, met en werkkoffertje. En een smartphone. Iedereen in de metro heeft een smartpone en is daar druk mee. Wat deden al deze mensen 10 jaar geleden in de metro? Terug in mijn wijk Roppongi, die als uitgaansgebied bekend staat, wemelt het op straat van de hosselaars, die mij graag een leuk ‘barretje’ willen laten zien. Laat ik nou net nog zin hebben in een biertje! De eerste wil me meenemen naar een 7e etage, waar ‘girls wait for you with their service’, zo staat op de deur. Ik bedank vriendelijk voor de eer, want dat is niet waar ik naar op zoek ben. Zijn vriend, uit ongeveer hetzelfde Afrikaanse land schat ik, neemt het stokje over en belooft me een leuke tent, zonder ‘girls’, want hij begrijpt mij precies, zo zegt hij. Op de 8e verdieping van een ander gebouw aangekomen, tref ik een donker en bijna leeg etablishement, met schaars geklede dames die mij als een prooi staan op te wachten. Toch maar niet, zo bedank ik ook voor deze eer. Not my cup of tea. Wel een grappige ervaring. Ik besluit de dag met een gewoon goed glas Japans bier in een overzichtelijk cafe en zoek na een mooie lange dag mijn mandje op. Vanuit bed Skype ik met Wien en de kids. Gezellig! Pas drie dagen onderweg. Morgen naar Nieuw Zeeland.