Met weinig slaap in het vliegtuig check ik rustig in op Auckland. Enigszins gedesoriënteerd, wat voor dag is het vandaag (vrijdag), waar ben ik nu (NZ), waar slaap ik vanavond (Aus), ga ik op zoek naar een rustig koffietentje en wifi. Dat wordt het Novotel voor de aankomsthal, maar wifi lukt niet. Ik wil vast een slaapplek regelen voor als ik hier maandag weer terug ben, na een weekend in Sydney. Maar de $ 237 van het Novotel stuit me tegen de borst, te meer omdat ik alweer om 7 u vlieg naar Fiji (snap jij mijn reisschema nog?).
AirBnB
Op de publieke computer, vlak voor hun receptie, vind ik een aantrekkelijker optie, via AirBnB, voor € 40,-. Wel cynisch, ik denk dat de hotellerie echt een hoop omzet verliest aan AirBnB, want de site biedt vaak een aantrekkelijk alternatief. Totaal uit het niets wordt door deze start-up (en de copycats) een branche op z’n kop gezet.
Novotel is wel zo vriendelijk om mijn bagage een paar uur te bewaken, terwijl ik met alleen mijn skates op mijn rug, de bus naar de stad neem. Goeie service!
In Auckland city bestijg ik de Skytower, die 220 meter boven de stad uitstijgt en geweldige vergezichten geeft. Je kunt er ook van af springen, of zonder leuning over de buitenrand lopen. Ik weersta de verleiding.
Skates
De straten zijn inmiddels aardig droog, dus ik bind voor de eerste keer mijn skates onder en cruise nog wat onwennig door de straten. Wel lekker, ik hoop op droge straten in Sydney en als ik hier maandag weer terug ben. Een super manier om snel veel van de stad te zien en lekker sportief bezig te zijn. Ik ben nu al blij dat ik ze mee heb genomen, waar ik pas op het laatste moment toch toe besloot. Omdat ik een speciale skates-rugtas heb, is het relatief makkelijk meenemen. Terug op het vliegveld maak ik nog een paar extra rondjes over de parkeerplaatsen, lekker asfalt!
Toen ik in november besloot om deze trip te maken, gebeurde er iets grappigs. Al jaren lang volg ik programma’s van Tony Robbins, ik ben een groot fan. Het meest indrukwekkend was vorig jaar het programma Date with Destiny, samen met Wien, in California. We waren toen samen 12 dagen weg zonder kids, die thuis werden opgevangen en naar school gingen. Het was een fantastische life-changer voor ons, ook en vooral voor onze relatie. Echt top.
Business Mastery
Afgelopen november deed ik in London mee aan deel 1 van de
training die ik nu ga meemaken: Business Mastery. Puur gericht om als ondernemer de volgende stap te zetten, omringd door ondernemers uit de hele wereld. En daar viel ik voor de verleiding van dit vervolgprogramma, op Fiji, volgende week. Al jaren had ik over dit programma en vooral deze locatie gehoord, waar Robbins een eigen resort exploiteert. Het schijnt het paradijs op aarde te zijn. Daar was ik natuurlijk benieuwd naar, ook door mijn eigen avonturen met de DroomBaanHotel-onderneming. Maar ja, Fiji, op 36 uur vliegen!
Dus besloot ik er een wereldreis van te maken, all the way. En in een vlaag van verstandsverbijstering droomde ik ervan dan ook helemaal voor de top te gaan, als ultiem symbool van mezelf het beste gunnen. Hoe zou het zijn om zo’n reis volledig in Business Class te vliegen??
Wow, een droom met consequenties, want dat betekende dat ik ver buiten mijn eigen grenzen van het acceptabele zou moeten stappen. En niet alleen financieel, maar ook qua overtuigingen. Want, in mijn ogen, was Business Class echt onbetaalbaar en alleen voor mensen die echt veel te veel geld hebben en het aan de verkeerde dingen willen uitgeven. Ik bleek er allerlei oordelen over te hebben. Misschien wel van huis uit, waar het regelmatig over ‘rijke stinkerts’ ging. Geld hebben was eigenlijk bij voorbaat verdacht en teveel geld sowieso niet in de haak. Dat was het referentiekader in ons gezin, wat het met zeven kinderen van mijn vaders politiesalaris moesten rooien.
En terwijl ik dat van huis uit mee heb gekregen, heb ik ook de wens om mezelf te upgraden, naar het volgende niveau. T. Harv Eker heeft interessante dingen geschreven over je financiele ‘blueprint’, wat je van huis mee krijgt en hoe lastig het is om daar uit te breken.
Verwennerij
Ik heb het gedaan. Ik reis deze trip volledig Business, en ik vind het heerlijk. Wat een verschil! Zo'n een verwennerij. Wat een heerlijk eten, wat een ruimte, wat een rust, wat een comfort! Door deze keuze zijn de vluchten die ik heb nu rustpunten in mijn reis, waar ik kan werken, relaxen, slapen, eten, drinken, genieten. In plaats van even doorbijten tot je er bent. Hoewel ik tot nu toe ook altijd prima heb gezeten in de economy. Maar dit is inderdaad echt een andere league. Heerlijk.
Ik heb er best mee geworsteld, durfde eigenlijk niet goed te vertellen aan mensen dat ik Business vloog. Mijn eigen oude oordelen speelde me nog continu op. Ik wil natuurlijk geen patser gevonden worden. Geen ‘rijke stinkert’. En zelfs het hier nu opschrijven vind ik nog steeds lastig.
Maar toch doe ik het, omdat het tegelijk wellicht ook kan inspireren. Ik geef mezelf echt een groot kado hiermee en heb al meerdere malen stiekem of zelfs hardop gegniffeld, van het genieten. Vandaag zelfs de stewardess gevraagd een foto van me te maken, in mijn cocon van Air New Zealand, waarbij de stoel tot volledig bed om te toveren is.
En eerlijk gezegd, de kosten vielen mee bij wat ik dacht dat het zou kosten. Business Class rond de wereld vliegen kost iets minder dan € 6000,- (wat natuurlijk nog steeds een heleboel geld is, maar het zijn zakelijke kosten, voor de training Business Mastery!!).
En ik ben blij met het zetten van deze volgende stap, want zo voelt het. Uitbreken uit het hardnekkige ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Doe eens gek: vlieg gewoon in drie weken de wereld rond, business class. Nog een koffie, met een glaasje Drambuie met ijs, graag. ;-)
Ik besluit voor Sydney het hoteladvies van Erik, die ik morgen ga ontmoeten, te volgen. Vlak voor vertrek reserveer ik, vanuit het vliegtuig, telefonisch een kamer in het Kirketon. Een klein Boutique hotelletje in het uitgaansgebied.
Recensies
Als we een paar uur later landen, lees ik op Tripadvisor een flink aantal snijdende recenties over het hotel. Maar ook hele positieve. Ik denk dat deze reviews van gasten inmiddels het belangrijkste stuk informatie zijn waarop mensen hun keuze baseren. Ik wel in ieder geval. Vandaar dat ook een bedrijf als Zoover in Nederland, waar jaarclubgenoot Stephan de baas is, als een raket gaat. En dat ik continu boekingen voor het DroomBaanHotel krijg. Op Booking scoren we namelijk als een van de weinigen boven de 9.
Ik stap bij de verkeerde metro uit en moet zo’n twee kilometer lopen. Leuk om gelijk even een beetje wat van de stad te zien. Skyscrapers, brede straten, parken. De eerste indruk is perfect. In het hotel is het ook allemaal prima verzorgd. Een niet al te grote kamer, maar wel een heerlijk bed en mooie inrichting. Ondanks dat ik erg moe ben, besluit ik toch nog even het gekkenhuis om Kings Cross te gaan bekijken. Maar na twee biertjes in de Sugar Mill, een fantastische tent met groot roofterrace bar, besluit ik het de nacht te callen. Lekker slapen en morgen het Sydney leven in duiken. Ik val halverwege de film ‘The devil wears Prada’ in diepe slaap.
