ATW, Dag 8: I'll be back!

Na de heftige dromen en het vroege slapen, besluit ik de dag met de zon op te staan. Een rondje hardlopen door het Business District, om de stad te zien ontwaken. Eens kijken hoe hard er hier gewerkt wordt, maar het aantal al verlichte kantoren om 6.15 u valt gelukkig mee. Als ik door een van de ondergrondse winkelcentra ren, ben ik totaal gedesorienteerd als ik weer boven kom. Ik weet letterlijk niet welke van de vier richtingen ik op moet. De tripadvisor app biedt uitkomst, door me de richting van mijn hotel te wijzen. Opstaan met de zon, da’s een magisch begin van de dag. Toen ik een paar jaar geleden het boek 'Marijn Is Klaar Met Werken' schreef in Costa Rica, deed ik het elke dag. Het was het enige moment waarop het nog te doen was om hard te lopen over het strand, daarna werd het al snel te warm. Ik neem me voor dit ook op Fiji te gaan doen, dagelijks een rondje strand met zonsopkomst. Ik gun mezelf een taxi naar het vliegveld, om van de nukkige chauffeur al het leed aan te horen van zijn werkende leven. Lang wachten op het vliegveld, om dan een ritje naar de volgende terminal te krijgen. En nog zo wat taxi-myseres. Ik bedenk me dat, ook hier, er heel wat werk voor ons ligt om mensen te helpen meer lol uit hun werkende leven te halen en daardoor een leuker en waardevoller persoon te worden. Sydney, I’ll be back! Een half uurtje werken in de Airline Lounge en dan aan boord. In het vliegtuig krijg ik ineens de geest ten aanzien van buitenlandse avonturen. Wat nu als ik echt in mogelijkheden en overvloed denk en dus niet luister naar al die stemmen in mijn hoofd die zeggen: ‘zorg nou eerst maar eens dat alles in Nederland op orde is’, ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’, ‘wie denk je wel dat je bent?’ Maar gewoon buitenlandse avonturen creeeren, waar alle Nederlandse collega’s van kunnen profiteren. Gewoon, omdat het kan, en omdat het cool is! Ook hierbij is het, zoals op elk gebied, dat ik alleen mezelf maar uit de weg moet gaan en de inspiratie moet laten stromen richting moeiteloos creeeren. Dan kan er veel meer dan ik in eerste instantie denk. Dan kan waar ik van droom gewoon werkelijkheid worden. Allerlei ideeen passeren de revue. Het Bal der Beloften in coole wereldsteden als teaser voor nieuwe klanten in die steden. Opdrachten doen met Nederlandse collega’s in die steden, en daardoor aansluiting zoeken met lokale mensen. Gewoon als een soort werkvakanties. Mooi woord is dat eigenlijk: werkvakantie, 365 dagen per jaar liefst… Al jaren loop ik rond met het plan mijn boek '365 vakantiedagen' in het Engels te vertalen en ik heb daar zelfs al een slag mee gemaakt, dankzij mijn schoonzus. Misschien moet ik daar nu mee doorpakken. En daarnaast een nieuw boek schrijven, in het Engels. Over een nieuw boek heb ik al gesprekken en brainstorms met een uitgever. Werktitel: ‘Thank God It’s Monday’. Misschien moet ik daar de komende twee weken eens een slag in gaan maken. Gewoon een boek gaan schrijven tijdens deze trip?? Het idee om dat de komende weken van mijn reis te doen, geeft me veel energie. Dat zou het onmogelijke mogelijk maken zijn. 
Er dient zich zelfs direct een concrete invulling aan voor een verhaallijn. Ik begin te schrijven aan een eerste outline… het stroomt!! De tijd vliegt, net als ik, en voor ik het weet zijn we weer in Auckland. Ik weet er inmiddels de weg, dus pak de shuttle naar de stad. Nu eens geen lekker hotel zoals in Sydney, maar voor 30 euro in huis bij Michelle, via AirBnB. Ze is zelf aan het werk, dus de sleutel ligt op een afgesproken plaats. En zo loop ik, met rolkoffer achter me aan en skates op mijn rug, een buitenwijk van Auckland in, net achter de schimmige red-light-kebab-alternative scene van K-road. De verstopte sleutel geeft me inderdaad toegang tot Michelle’s huis, de wifi code staat op de muur en mijn bed is opgeruimd. Een eigen huis, een plek onder de zon!Hoewel, het is grijzig in Auckland. Het is inmiddels al avond, door het tijdsverschil met Sydney. Ik ga nog eens op zoek naar een remblok voor mijn skates, maar slaag wederom niet. Op Fiji heb je volgens mij vooral zandwegen, dus de nood is niet zo hoog. Mijn avond vult zich met een hamburger en ‘The Great Gatsby’ in de bioscoop, een film met een spectaculair decor. Thuis kruip ik er vroeg in, na wat socializen met de vriend van mijn huisbazin Michelle. Michelle zelf heb ik overigens nooit gezien. Morgen de wekker om 5.00 uur voor de volgende reisdag, in twee vluchten naar mijn final destination, Savusavu op Fiji. Hoewel, it’s the journey, not the destination...