Vuurwerk - 1 januari

Happy New Year! Een jaar vol beloftes, plannen en mogelijkheden. Toch?

En hoewel iedereen vandaag in de rust en bijkom-stand staat, is het vandaag Maandag. Over precies drie weken vanaf nu staat de theatershow Thank God It's Monday gepland.

In oktober bedacht ik me dat ik de show, die ik 6 jaar geleden een aantal keer organiseerde in Carré en het De La Mar, weer nieuw leven in wilde blazen. Het waren magische avonden, waar ik zoveel lol in had. En waarmee we zoveel mensen een prachtervaring hebben geboden. Echt onderscheidend, echt fun, echt inspirerend. Ook heel veel leuke contacten opgeleverd en een enorme boost voor de business destijds. In de fase waarin TalentFirst nu is, vol levendigheid na een paar jaar vooral interne gerichtheid, past dit perfect. En ik vind het ook nog eens het leukste wat er is!

Gelijk een zaal geboekt uiteraard. ;-) Eerst De La Mar, want Carré deed moeilijk. En uiteindelijk Theater Amsterdam, die goedkoper bleek dan het De La Mar, en ook nog eens bijna 2 x zoveel stoelen biedt. 1100 om precies te zijn.

Een regisseur in de arm genomen, de fantastische Jelle Kuiper. De vorige keren had ik minder lang nagedacht over de opbouw van de inhoud, daar was verbetering mogelijk. Jelle en ik hebben de afgelopen maanden steevast op maandagavond bij elkaar gezeten en gepuzzeld. Stapje voor stapje. En nu staat er iets moois volgens mij. Met mooie gasten, een aangename afwisseling in sfeer en energie. Niet te vol, maar wel zeer rijkelijk gevuld. Veel interactie, fun, verdieping.

De uitdaging is nu om de juiste mensen te bereiken, voor wie dit het van waarde is en die er de waarde van inzien. Naast het inhoudelijke dus het commerciele, 1100 kaarten verkopen.

Het eerste gesprek met Jelle - ergens in november - was verhelderend. Als theatermaker opende hij gelijk mijn bliksveld, door het beeld te schetsen van meerdere edities van de show op 1 dag. Een ochtendeditie, een in de middag en dan in de avond. I liked it. Niet strugglen om de zaal te vullen, maar gewoon 3 x zoveel mensen blij maken.

Dat was in november…

De maand december ben ik vol aan de bak gegaan. Mijn levensstijl zelfs aangepast om focus te hebben op dit project. Lekker sporten, geen grote feesten, geen drank. Veel schrappen in mijn agenda. En een onvermoeibare daadkracht uit de kast gehaald om zoveel mogelijk marketingacties uit te zetten. Ik was on fire.

Op enig moment realiseerde ik met dat het een ‘numbers game’ zou worden. Heel veel dingen proberen en uitzetten, om pas later te ontdekken welke acties het succes zouden brengen. Ik zette een excel file op mijn computer met 100 marketing ideeën en gaf het de titel ’90 mislukte marketingactie (en 10 succesvolle)', nog niet wetend welke het succes waren en welke de mislukking. Ik had er wel lol in.

En toen was het kerstmis en was de verkoop nog niet goed op gang gekomen. Ik doolde klaarblijkelijk nog in die 90....

De timing is uitdagend, want alles valt zo’n beetje stil vanaf 20 december, tot begin januari. Allerlei contacten met wie ik grote plannen heb, zijn op vakantie of in winterslaap. Reacties blijven uit.

Ik realiseerde me dat het verschil dus blijkbaar in januari moet worden gemaakt. Drie weken. Nog meer gas bij dus. Nog meer focus.

Kerst vierden we in London met de familie. Ik had zowel kaarten voor Manifesto (27 dec) als het Balonnenfeest  (28 dec) in Paradiso, twee spectaculaire feesten, die steevast een paar dagen herstel vergen. Beiden dus afgezegd, want I’m On A Mission! In plaats daarvan op kantoor een War-Room in gericht, speciaal voor het project. Plafonnetje eruit gesloopt, rood geschilderd. Goede verlichting erin, een aantal relikwieen, helemaal perfect.

Een van de marketingideeen die ik had was contact leggen met 100 auteurs van boeken over werkgeluk. Via Upwork iemand ingehuurd die telefoonnummers en emails achterhaalde en 100 mensen via mail verzocht om hun Gouden Tip voor 2019. Ik had nog geen idee wat ik ermee zou gaan doen, gewoon intuïtief gedaan. Er druppelden gaandeweg leuke reacties binnen.

Zonder dat ik er erg in had, was het toch aan me gaan vreten dat er nog weinig echt succesvolle plannen waren ontstaan. Sommige waren zelfs ronduit beroerd uitgepakt, waar ik best hoop op had. Een grootschalige actie opgezet voor een speciale doelgroep, met eigen website: 1 aanmelding. Een mooie actie voor een andere doelgroep: nul aanmeldingen. Facebook advertenties: een enkele aanmelding. Hoeveel wilskracht kan een mens hebben?

Het besef drong door toen ik op 30 december een man ontmoette. Een spontane ontmoeting, na wat online contact, alweer van jaren terug. We bleken een onwijze klik te hebben. Hij hielp me over mijn onzekerheid en frustratie heen. ‘Kom op Huub! Ik volg je al jaren en heb je hoog zitten, en met wat jij heb staan moet dit makkelijk haalbaar zijn.’.

Leuk om te horen natuurlijk!

‘Sterker nog,’ zei hij, ‘mag ik je niet helpen? Ik heb de komende weken een paar uur per dag tijd en vind het een geweldig project. Dit is leuk! En belangrijk.’

Geweldig!

Ik besefte me dat ik een maatje in het project heel goed kan gebruiken. Mijn valkuil is dat ik teveel op wilskracht en eigen energie heel hard aan het werk ben. Terwijl het samen natuurlijk veel leuker is. 

We begonnen direct te brainstormen: Hoe in zo weinig tijd zoveel mogelijk mensen te bereiken?Waar zit die hefboom? Wie kennen we allemaal? Wat zijn de haakjes?

Hoe kunnen we het actuele moment van Blue Monday naar voren halen? Kunnen we niet een editie voor werkeloze mensen doen, die gratis mogen komen? Ideeën stroomden direct rijkelijk, ook bij mijzelf. Er leek een deurtje open te gaan.

We spraken af direct op Nieuwjaarsdag te beginnen.

Op oudjaarsdag besloot ik een filmpje te maken van de Gouden Tips die binnen waren gekomen. Erg leuk en waardevol! Er tekende zich een onderscheid af tussen WAT je moet doen voor je eigen werkgeluk en HOE je dingen moet doen. Mooie inzichten:

En wat leuk dat zoveel mensen er aan hadden meegewerkt. Het was het perfecte oudjaarsdag project, vertaald in pagina op onze website. Blij met de vorm, die ik van te voren nog niet had bedacht en leuk om in contact te zijn met zowel nieuwe als oude vakgenoten.

Oud en nieuw was spectaculair ouderwets gezellig. Sjoelen en oliebollen. En vuurwerk. Maar op tijd naar bed, want 2019 stond voor de deur.

De eerste ochtend van 2019 was deceptie. Mijn nieuwe ‘maatje’ in het project haakt toch af. Tijd en prioriteit enzo. Het past toch niet helemaal, ook inhoudelijk. Een flinke bummer.

En tegelijk voelde ik ook strijdlust. Want door hem had ik mijn onzekerheid afgeschud, ontdekt dat ik dit samen moet doen en al allerlei ideeën gekregen. Daar ben ik hem dankbaar voor. Maar jammer was het wel natuurlijk. Even schakelen.

Strijdvaardig trok ik me terug in mijn nieuwe War-Room op kantoor om me te bezinnen. Met het nummer ‘Don’t give up’ van Peter Gabriel keek ik eens goed naar alle tips over werkgeluk, die ik had verzameld. Zouden ze gewoon direct voor mij bedoeld zijn? Was dat waar ik intuïtief dit project voor had gedaan?

Ineens werd de route helder voor de komende weken. Niet alleen het WAT, maar vooral ook het HOE. Het WAT is gewoon die magische avond creëren. Ervoor gaan. Weten dat ik iets moois te bieden heb aan de wereld, omdat het uit mijn hart komt, gewoon klopt. En het HOE: Samen. Met de juiste mensen, in de juiste omgeving. Kwetsbaar zijn. Om hulp vragen. In een evenwicht tussen doen en zijn. Rust creëren. Een low info dieet. Goed voor mezelf zorgen, mediteren, sporten. Op tijd naar bed, niet alleen wilskracht, in balans.

En dan het hek van de dam houden: ideeën genereren, laten stromen, op zoek naar de hefboom, geven, gul zijn, groot denken. Goed voorbereid mensen benaderen, conceptualiseren. Hulptroepen inschakelen, mijn nek uitsteken. Elke dag een blogpost schrijven. Gaan!