DroomBaan
In de Volkskrant van 9 juli stond een leuk artikel, over Leidse kinderen die de basisschool gedag zeggen, en die voor een jaarboek geportretteerd werden in hun droomberoep. Mooie foto’s ook, van een Rechter-to-be, een Juf en een Piloot. Kinderen laten dromen en hen waarderen zoals ze zijn, is volgens mij een heel belangrijke impuls in hun ontwikkeling.
Het is leuk om te zien dat er een enorme verscheidenheid is aan dromen. Dat kan motiveren om er echt werk van te maken. Je hebt veel minder concurrentie dan je denkt in je droombaan, omdat ieder zijn eigen droom(baan) heeft.
Dromen is eng
Maar dat dromen voor veel mensen eng is, onderschrijft Peter de Waard met zijn laatste alinea: ‘En nu maar afwachten of de scholieren over veertig jaar geen spijt hebben van deze openhartigheid’. Ziet Peter vijftigers voor zich, die – vele illusies armer – spijt hebben van hun jeugddromen? ‘Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg!’ klinkt in zijn schrijven door.
Dromen waarmaken
Zonde! Ik denk dat blijven dromen en er gevolg aan geven, als kind of volwassene, juist een belangrijke motor is om het beste uit je leven te halen. Tenslotte, de meeste dromen zijn bedrog, behalve die waar je werk van maakt!
