Grotere doelen, minder concurrentie

Gisterenmiddag las ik The Four Hour Workweek (voor de derde keer), om opnieuw mijn persoonlijke positie en strategie te bepalen voor de nabije toekomst. Het boek van Tim Ferris heeft me daarin al diverse malen op het juiste spoor gezet.
Ineens viel mijn oog op een stukje wat me eerder niet was opgevallen, maar wat me bijzonder aansprak:

Onrealistische dingen doen is makkelijker dan realistische dingen doen.

Tim legt zijn stelling als volgt uit:
– 99% van de mensen denkt dat hij/ zij niet in staat is om grote dingen te doen, dus neemt ie genoegen met middelmaat.
– de concurrentie is daardoor het grootst voor middelmatige doelen
– je bent misschien onzeker, maar bedenk dat de rest van de wereld dat ook is
– overschat je concurrentie niet, en onderschat jezelf niet
– onredelijke, onrealistische doelen veroorzaken een grotere adrenaline kick dan een middelmatig doel teweeg brengt.
– vissen lukt het best waar weinig anderen vissen
– collectieve onzekerheid maakt het makkelijk om een homerun te maken als alle anderen voor het eerste honk gaan

Onrealistische doelen

Tijdens een massage in de sauna gisteravond, realiseerde ik me dat dit inzicht in mijn eigen leven klopt. De dingen waar ik de grootste kick van kreeg waren de grote, onrealistische doelen. En eigenlijk waren ze niet eens zo moeilijk.

• De diverse nieuwe functies die ik bij mijn werkgever Randstad voor mezelf creëerde, waaronder die van Areamanager in Rome (in een tijd dat Randstad nog niet in Rome zat). Dat was zeer onredelijk (en kicken dat het lukte!)
• Het opzetten van het TalentenFort voor onze klant Telfort, in een belendend leegstaand kantoorpand. Onrealistisch (maar gaaf toen het er stond!)
• Het vinden en aanschaffen van ons huis en bedrijfspand op de Bloemgracht. ‘Dat zou iedereen wel willen’, was een veel gehoorde afkeurende reactie van mensen aan wie we onze droomhuiswens vertelden. Of ‘je moet wel realistisch blijven.’ (nu we er zitten, ben ik blij niet geluisterd te hebben)
• Ik schreef 7 boeken in vijf jaar, waarvan 2 dit jaar. Ook behoorlijk onrealistisch in de ogen van anderen.
• Mijn laatste boek en paradepaardje: de inspiratieroman ‘Marijn Is Klaar Met Werken’, een project in eigen beheer van meer dan € 100K, met een inhoud, concept en vormgeving en verkoopprijs die door velen als zeer onredelijk en onrealistisch wordt gezien. (maar trots dat ik ben!)

Onredelijke upgrade

Door het lezen van Ferris’ visie, ben ik geïnspireerd om mijn doelen onredelijk te upgraden en niet met minder genoegen te nemen.
Dus ga ik:

• Mezelf definitief neerzetten als de autoriteit op het gebied van de kunst van het werken, compleet met zichtbaarheid in de media, boekhandel en het bedrijfsleven;
• Dit najaar gebruiken om middels mijn boeken het grootste project voor TalentFirst binnen te halen;
• De Art Of Work Foundation internationaal leven inblazen, gesteund door grote partijen en sponsors, een verschil makend voor werknemers waar dan ook ter wereld;
• Mijn inkomsten op het niveau krijgen dat ik nog meer vrijheid en middelen heb om zoveel mogelijk anderen van mijn talenten en passies te laten profiteren.

Dat klinkt niet al te realistisch, he? Eigenlijk best een beetje onredelijk! Gelukkig maar!