Ik kom met mijn zoon van drie aan bij de speeltuin. Hij kijkt gretig rond en ik zie ‘m denken ‘wat zal ik nou ’s doen; klimrek, glijbaan, schommel’?
Hij kiest voor de vertrouwde glijbaan die hij kent en gaat er een aantal keer af. Ieder van jullie die kinderen heeft weet hoe dol kids zijn op herhaling. Dan staat ie even stil, kijkt om zich heen en zijn blik valt op een grotere glijbaan. Een stuk moeilijker, langer, hoger. Voorheen durfde hij dat niet.
Grotere glijbaan
Out of comfort zone zouden we in trainings- en coachings-land zeggen. Hij kijkt me schalks aan met een blik van ‘zal ik’? En ja hoor, na wat wikken en wegen gaat hij van de grotere, langere glijbaan. Eerst nog moet ik hem een handje geven voordat hij zich afzet om te glijden, maar na een paar keer hoeft dat niet meer. Vol trots komt hij me vertellen dat hij eraf is geweest, keer op keer weer. Hij heeft zichzelf overwonnen en dat moet gevierd worden lijkt hij te denken. En terecht!
En ik bedenk me dat zijn stap naar een grotere, moeilijkere glijbaan eigenlijk
synoniem is aan het leerproces wat de deelnemers in m’n coachen en trainingen doormaken. Dan is de comfort zone die ze oprekken niet de grotere glijbaan maar bijv. het loslaten van controle, meer laten zien van zichzelf of erkennen van hun gevoel. Minstens net zo spannend als die grotere glijbaan!
Verder ontwikkelen
Wat is er nou nodig voor zo’n stap uit je comfort zone vraag ik me af? Wat is een randvoorwaarde om een stap verder te komen in je ontwikkeling? Iets te doen wat je eerst nog niet durfde. Toch die sprong in het diepe te wagen.
Nou wat denk jij? …
Ik denk genoeg vertrouwen in jezelf. Dat je ’t aan kan, dat je ’t zult redden, ook al weet je niet precies wat je te wachten staat en hoe je eruit komt.
Vertrouwen geven
Dat is dus ook m’n bijdrage als ouder bij deze glijbaan besef ik; hem het vertrouwen geven dat hij ’t kan. En laat dat nu ook vaak mijn bijdrage zijn als coach. Mijn vertrouwen geven, soms even denkbeeldig die hand vasthouden en helpen het vertrouwen in jezelf te (her)vinden. Want het is er al. In jou.
Soms zit je zo in je eigen ‘blinde vlek’, dat er een ander voor nodig is om je er anders naar te laten kijken. En wat zijn die ‘eureka-momentjes’ bijzonder om mee te maken als er een kwartje valt “oh zo doe ik dat dus”, “ah, dát wist ik niet van mezelf”. Priceless!
Juist daarom zou ik willen zegen, mede namens mijn zoon: “vier je overwinningen”. Ook die in je persoonlijke groei. We zijn tenslotte al streng genoeg voor onszelf 😉
