Gisteren deed ik een training ‘Boeiend vertellen’ in de bossen van Doorn. En vandaag werd mij in het herfstige Amsterdam op BNR gevraagd hoe je het beste draagvlak kunt creëren in een bedrijf, in een team, in je carrière. En die twee dingen hangen heel goed samen.
In mijn BNR item van vandaag hadden we het over Jobhoppen. Hoe geaccepteerd is dat? Welke risico’s loop je ermee?
Ik ben fel voorstander van Jobhoppen als je in de verkeerde baan zit. Zoals Sally Hogshead zegt in haar boek Radical Careering: “Being in the wrong job isn’t your fault, staying in it is!”
Werkgevers moeten nog wat wennen aan de veranderde tijdgeest, waarin werknemers niet meer standaard trouw zijn aan hun werkgever, maar alleen blijven als het werk, het perspectief en de sfeer echt de moeite waard zijn.
Wil je er achter komen hoe jouw echte droombaan eruit ziet? Bedenk dan eens welk werk je zelfs gratis zou willen doen? Welke dingen vind je zo leuk, dat je er met plezier tijd en energie in zou steken zonder dat je er geld voor krijgt?
Denk eens aan de dingen die je nu al in je vrije tijd doet, of zou willen doen. Het is goed mogelijk dat er mensen zijn die met die dingen hun brood verdienen. Dus waarom jij niet? Volgens mij heb je je droombaan als je datgene doet wat je zelfs gratis zou willen doen, maar waar je toch goed voor betaald krijgt.
Ik ken mensen die hun brood verdienen met kopjes koffie drinken met anderen. Of door de hond van anderen uit te laten. De hele dag in de tuin te werken. Of door slap te ouwehoeren op de radio.
Het klinkt tegenstrijdig, maar dit is de snelste route naar je droombaan: onderzoek wat je gratis zou willen doen, en ga vervolgens uitzoeken wie daarvoor zou willen betalen!
Ik kom regelmatig mensen tegen die zo van hun werk balen, dat ze op de eerste dag na hun vakantie weer gauw een nieuwe vakantie boeken. Dan hebben ze iets om naar uit te kijken. Iets om hun werk mee te overleven. Volgens mij is de mate waarin je uitkijkt naar je vakantie, een goede graadmeter om te bepalen of je nog op de goede plek zit.
Als je elke dag berekent hoeveel dagen je nog moet, moet je jezelf twee dingen afvragen:
1. Hoe vind ik een andere baan?
2. En hoe zo snel mogelijk?
Natuurlijk is er niets mis mee om uit te kijken en te genieten van je vakantie, maar ik vind het heerlijk om ook naar mijn werk uit te kijken en ervan te genieten. En ik weet dat het voor iedereen mogelijk is om werk te hebben waar je zo van geniet dat het kan wedijveren met je vrije tijd. Zodat je volmondig, tijdens je vakantie, zegt: ik ben echt weer aan mijn werk toe!
Ik ben een fel tegenstander van werken. Zonde van je tijd. Zeker “Werken” volgens de definitie die de meeste mensen hanteren. Namelijk: ‘Iets doen wat moeite kost, en dat is de reden dat je ervoor betaald krijgt.’
Ik vind dat je op zoek moet gaan naar datgene wat geen moeite kost, en waar je toch voor betaald krijgt. En da’s voor iedereen iets anders. Voor de ene persoon kost het totaal geen moeite om anderen te verzorgen. Iemand anders kan moeiteloos voor grote groepen spreken. Een derde vindt het heerlijk om heel precies dingen uit te zoeken.
Als je datgene doet wat je totaal geen moeite kost, dan voelt dat niet meer als werken. En tegelijkertijd zijn dat de dingen waar mee je het meeste waarde voor anderen hebt. Dus, stop vandaag nog met werken. En ga op zoek naar die dingen die voor jou niet als werken voelen. En laat je daar grif voor betalen!
Als reactie op de Intermediair van 3 juli, met het thema Droombaan, stuurde ik de volgende reactie in:
Geachte redactie,
Als DroomBaanGoeroe® was ik gelijk getriggerd door jullie thema ‘Droombanen’.
Maar de invulling van hoofdredacteur Ter Horst is een gemiste kans op echte inspiratie voor de lezers!
Ik kan het dan ook niet nalaten een reactie in te sturen:
“Veel mensen reageren op het thema ‘Droombaan’ zoals Peter ter Horst in zijn voorwoord: “Dromen zijn bedrog en we moeten in ’t echte leven realistisch blijven.” Logisch: als het verschil tussen je droombaan (waar je als kind over fantaseerde) en het leven wat je nu leidt te ver uit elkaar ligt, is het verleidelijk om te zeggen: weg met die droom!
Eeuwig zonde, want vaak zit in die jeugddroom veel waarde. Hoewel Peter misschien geen voetballer meer wil worden en Daphne geen actrice, kunnen zij in hun huidige carriere uitstekend van hun dromen profiteren. Jeugddromen zijn puur en persoonlijk, te waardevol om te verwaarlozen!
Hoe leuk zou Peter zijn als hoofdredacteur van Voetbal International.
Hoe inspirerend Daphne als ze vaker over acteren kon schrijven?
In heel veel banen zijn stappen richting je (vroegere) dromen makkelijk te maken. Maar dan moet je wel durven dromen!
Ik geloof in een wereld waarin iedereen zijn droombaan heeft. En dat is niet altijd exact die baan waar je als kind van droomde. Dat is de baan waarin je zoveel mogelijk aspecten van je eigen persoonlijkheid kwijt kan. En daar horen je dromen bij!
Want, de meeste dromen zijn bedrog, behalve die waar je werk van maakt.”
Ben benieuwd of ze plaatsing aandurven!
Ik sta op het punt om te vertrekken naar Thailand voor twee weken vakantie. De plug gaat er echt even uit, heb mijn computer echt thuisgelaten en zelf de oplader voor mijn Blackberry mag niet mee. Ik kies ervoor om echt even niet te werken…
Diverse mensen daagden me uit de afgelopen dagen: Huub voor jou is het toch 365 dagen vakantie, hoe zit dat dan, waarom dan nu echt niet bereikbaar. Is er dan toch een verschil?
Als werk en privé zo met elkaar verbonden is zoals in mijn geval. En ‘Een DroomBaan’ niet alleen core business is maar ook dagelijkse realiteit, kan dat toch dit soort non discussies leiden. Toch zie ik er naar uit even de rust en leegte in mijn hoofd te hebben. Invloeden van andere cultuur, klimaat, sfeer, en mensen om echt afstand te nemen van de dagelijkse mix van werk en privé.
En je zult zien dat dat uiteindelijke de echte droombaan-doorbraken gaat opleveren…