ATW, Dag 1: KL861 AMS-TOK
Bijna iedereen slaapt inmiddels, het is donker in de cabine van de KL861. Ik niet. Het is ook pas 19.30 u ‘s avonds en ik geniet nog teveel, met volle teugen. Genieten van mijn vlucht, op weg naar Tokyo, als eerste bestemming van mijn Around The World trip in drie weken. Ik gun mezelf nog een glas Drambuie met ijs en wat tijd met mijn gedachten.
Wat laat ik achter?
Met een dankbaar gevoel over wat ik zo maar even achter kan laten:
Een liefdevol gezin, een heerlijke vrouw en twee schatten van kinderen, die hun leventje lekker doordraaien de komende weken. Wien die mij mijn vrijheid om deze trip te maken volledig gunt en mijnsupport. Wat een supervrouw heb ik toch! Ook zakelijk laat ik met vertrouwen en dankbaarheid graag de zaken even los, wetend dat er heel veel leuke en positieve ontwikkelingen zijn waar ik ook best even in gemist kan worden. Een nieuw pand, nieuwe mensen, mooie uitdagende klantprojecten en offerterondes. Het loopt lekker en mijn collega’s zitten er lekker in. Vijf gaan er met zwangerschapsverlof de komende tijd, vijf anderen zijn net begonnen en zullen de komende weken op stoom komen. Twee nog nieuwere doorlopen de opleiding. Maar hoeveel er ook gebeurt, dat kan best even zonder mij.
Business Mastery
Eigenlijk ben ik op weg naar Fiji. Zo’n beetje de verste plek op aarde, en volgens sommigen ook één van de mooiste. Ik heb mezelf ingeschreven voor een vijfdaags seminar ‘Business Mastery’ om met 100 ondernemers te leren, te netwerken en plezier te maken. Doel: de stap te zetten van Business Operator, waar je vooral heel hard werkt voor je bedrijf, naar ‘Business Owner’, waar je bedrijf voor jou gaat werken!
Natuurlijk is het je reinste waanzin om zoiets te moeten doen op de verste plek op aarde. En er is vast ook de mogelijkheid om vergelijkbare lessen dichter bij huis te leren. Maar dan had ik niet zo’n mooi avontuur gehad als nu! Een trip de wereld rond, langs een aantal fascinerende steden en plaatsen op de wereld.
Mijn reisschema: Amsterdam, Tokyo, Auckland, Sydney, Auckland, Nadi (Fiji), Savusavu (Fiji), Nadi (Fiji), Los Angeles, London, Amsterdam.
Zakentrip
De vraag of dit een zakentrip is of vakantie heb ik al meermaals smalend weggelachen. De tijd dat er een verschil was tussen werk en vakantie heb ik achter me gelaten. In ieder geval wat betreft beleving. Op mijn gezinsvakanties krijg ik de mooiste werkideeën. Tijdens mijn werkactiviteiten neem ik vaak mijn gezin mee. Deze trip is zonder gezin, dus daardoor misschien werk? Maar puur gecreëerd vanuit mijn passies voor ontwikkeling, ondernemen, seminars, stranden en wereldsteden. Dus toch vrije tijd? Ik hoop en geloof dat voor veel mensen de grens tussen werk en vrije tijd vervaagt en ik ben daar echt blij mee. Het is toch heerlijk om je werk te maken van zaken waar je zo vrolijk van wordt dat het wel vakantie lijkt?
Kadootje voor thuis
De bloemist bij wie ik vanmiddag een mooi boeket kocht voor mijn vrouw, vroeg of het een kadootje was of voor thuis. Net zo’n soort spraakverwarring. Alsof je geen kadootje voor thuis kan meenemen!?
Ik heb ook al een paar keer de vraag gekregen hoe ik het voor elkaar kreeg om zomaar drie weken mijn gezin achter te laten. Dat dat zomaar kon!!
Maar als ik dan doorvroeg en de vraagsteller er ook best oren naar leek te hebben om zo’n tripje te maken, even los van de dagelijkse sleur, dan bleek hij of zij dat nog nooit serieus ter sprake te hebben gebracht. Tja, dan gaat het ook niet zo snel gebeuren.
Gunnen
Wien en ik hebben een mooie vorm gevonden om elkaar dit soort tripjes te gunnen. Zo verbleef zij in maart 3 weken in Amerika, voor een training bij Byron Katie en familiebezoek. Toen runde ik het huishouden. En in Juli gaat ze weer een week naar de bergen, dan ben ik er ook weer thuis, met veel plezier.
De grap is, het is eigenlijk helemaal niet zo’n opgave om het huishouden even een paar weken in je eentje te runnen. Sterker nog, het heeft ook z’n voordelen. Met de kids heb je ineens een hele speciale band, omdat je - gedwongen tijdens zo’n periode - echt voor ze moet kiezen. Je hebt veel meer focus op ze dan normaal, als je het samen doet.
En het is ook best lekker om even helemaal geen rekening te hoeven houden met je partner en het op je eigen manier te kunnen doen. Wel zo overzichtelijk.
Niet te lang natuurlijk, want het wordt uiteindelijk ook knap ongezellig. En een beetje eendimensionaal.
Maar een week of drie is prima te doen. Ik kan het iedereen aanraden.
Nu ga ik ook een tukje doen, terwijl de turbulentie ons vliegtuig heen en weer schudt. De zeven uur tijdsverschil is het best op te vangen door een paar uur slaap in het vliegtuig te pakken, voor het ontbijt wordt geserveerd over een uur of vier. Welterusten en tot in Tokyo!