Only the lonely
Breng jij wel eens tijd alleen door? En hoe vind je dat, alleen zijn? Ik vond het nooit zo fijn om alleen te zijn, maar heb er in de loop der jaren meer behoefte aan gekregen. Ik vraag me af hoe dat komt. Is het omdat ik in een gezinssituatie met kids eigenlijk bijna nooit meer alleen ben? Of is het omdat we afgelopen jaren een flink aantal ‘life events’ voor onze kiezen hebben gekregen en dat ‘verwerkingstijd’ nodig heeft? Of heeft het te maken met het feit dat we als vrouwen van deze tijd alles willen combineren; leuk werk, een goede moeder en partner zijn en ook nog ruimte voor zelfontplooiing? Vragen we teveel van onszelf? Ik weet het niet.
Alleen willen zijn
Wat ik wel zie is dat meer mensen alleen willen zijn. Bijvoorbeeld een onderzoek van de World Health Organisation uit 2011 wijst uit dat mensen steeds vaker de stilte opzoeken. Des te meer nu we ons in een omgeving bevinden die steeds luider wordt met muziek, TV, radio en ook de veelheid aan geluiden die we in ons eigen hoofd afspelen. Die continue blootstelling aan geluid heeft blijkbaar negatief effect op onze gezondheid. Het onderzoek beschrijft vier redenen waarom stilte zo goed is voor je.
Ik lees gek genoeg ook tegenovergestelde berichten. Zo wijst een krantenberichtje uit 2014 met de titel “mensen liever niet alleen met hun gedachten”. Dat intrigeert mij. “Proefpersonen vonden het onprettig om alleen te zijn, zo zeer zelfs dat 67% van de mannen en 25% van de vrouwen zichzelf liever milde schokken toedient om maar iets te doen te hebben”. Milde schokken? Ja het staat er echt!
Iets willen doen
Dus we doen liever iets, dan dat we even (stil) zijn. Dat herken ik wel ja. Iets willen doen, willen beïnvloeden, de juiste kant op sturen wat tot de gewenste resultaten leidt. Daar ben ik veel mee bezig, bewust en onbewust. Vanuit de ‘maakbaarheidsgedachte’ waar onze generatie toch een beetje mee opgegroeid is. Succes moet je zelf maken en als dat niet lukt heb je iets niet goed gedaan .. Want alle middelen zijn toch voorhanden?! Wij hebben immers, in tegenstelling tot de generaties voor ons, volop toegang tot onderwijs en kunnen bij financiële middelen om al onze dromen te laten uitkomen.
Andersom, in situaties die ik niet naar mijn hand kon zetten (de ‘life events’ zoals hierboven genoemd), overheerst bij mij echter ook het doen. Dat is mijn manier om met de onmacht om te gaan die bij zo’n situatie hoort. Mijn grote uitdaging is dus om meer te zijn en minder te doen. En zo dichtbij mezelf te zijn.
“Don’t let the noise of others’ opinions drown out your inner voice” zei Steve Jobs zo mooi. Wat doe jij om dichtbij jouw ‘inner voice’ te blijven? Hoe ga jij om met prikkels van buitenaf? Hoe blijf je dichtbij jezelf?
Geen prikkels
Bij mij helpt alleen zijn me toch het beste daarbij. Even geen prikkels, geen verwachtingen van anderen, waar ik al dan niet aan wil/moet/kan voldoen. Of waar ik me op z’n minst toe moet verhouden. Alleen zijn stelt me in staat echt goed te checken hoe het met mij is en me niet te focussen op hoe het gaat met de mensen om mij heen. Wat ik van nature toch meer geneigd ben te doen.
Dit jaar wil ik het alleen zijn en de stilte bewust opzoeken. Onder het mom van ‘be afraid and do it anyway’. Want natuurlijk vind ik het spannend en ken ik het mechanisme om wat moeilijk is of wat pijn doet uit de weg te gaan. Al doen we dat grotendeels onbewust, vanuit evolutie kiezen we liever voor vluchten, bevriezen of vechten dan stil te staan bij situaties die moeilijk of pijnlijk zijn.
Stap jij wel eens uit de alsmaar voorwaartse beweging en sta je stil bij hoe je leven nu gaat? En wat je daarvan vindt? Muziek kan ook erg behulpzaam zijn hierbij.
Catch & Release
Er is een liedje wat ik met jullie wil delen omdat het zo mooi beschrijft hoe fijn het is op jezelf te zijn. Het is de actuele hit van Matt Simons en heet ‘Catch & release’.
There is a place I go to, where no one knows me
It's not lonely
It's a necessary thing
It's a place I made up, find out what I'm made of
The nights are stayed up, counting stars and fighting sleep
Let it wash over me, ready to love my feet
Take me on to the place where one reviews life's mystery
Steady on down the line, lose every sense of time
Take it all in and wake up that small part of me
Day to day I'm blind to see and find how far to go
Everybody got their reason, everybody got their way
We're just catching and releasing, what builds up throughout the day
Ik ga binnenkort naar een stilte retraite. Op mezelf in de natuur. Ik ben benieuwd wat ik tegenkom van mezelf als ik voorbij m’n onrust, weerstand en voorbij de verleiding om te gaan doen en gewoon te zijn. Met mezelf. Wish me luck ;-)