ATW, Dag 7: Mijmeren aan zee

Een rustig dagje, die pas laat op gang komt. Na een brunch bij een franse broodjeszaak, bind ik de skates weer onder, op weg naar het strand. Nergens beter bijkomen van een avond stappen dan op het strand, helemaal als je er skatend heen gaat. Bondi beach, het beroemdste strand van Australie. Een aardig stukje skaten, maar het gaat lekker snel, omdat er veel downhill bij is. Soms zelfs wat te snel, mijn remblok is al behoorlijk afgesleten op de heuvels van Sydney. Het laatste stuk besluit ik te gaan lopen, omdat dat zo steil naar beneden gaat dat ik mijn snelheid niet meer kan controleren. Bondi is een fantastisch gelegen kuststrook, met super golven, waarop gesurfd wordt. Dat zou ik toch nog graag leren. Misschien op Fiji? Wandelend over het strand mis ik mijn meisje en de kinderen. Wish they were here… En dan is het ook nog vaderdag!! Ik neem een drankje in het Beach Pavillion, in café ‘The Bucketlist’. Mooie naam, ik denk dat veel mensen Bondi beach op hun bucketlist hebben staan. Bij mij kan ie er af. Helaas lukt het niet een nieuw remblok voor mijn skates te kopen, hier in Bondi. Dat wordt mijn missie in Auckland, want op Fiji verwacht ik dat zeker niet te vinden. Ik besluit een wandeling te maken, de Coastal Walk, die hier langs de kust is uitgezet. Echt een prachtroute, over de kliffen tussen de verschillende plaatsjes. Prachtige uitzichten. Bij Bronte beach kom ik de coolste infinity pool ooit tegen: in de zee gebouwd. De golven slaan tegen de rand van het zwembad en erover heen. In het zwembad is het dus gewoon zeewater. Je leeft maar één keer, bedenk ik me, dus ik duik erin. Heel gaaf gemaakt, vooral die golven die er over heen slaan maken het spannend. Het zeewater is nog wel koud… Het volgende stuk loop ik inmiddels in het donker. En dat is best apart, want ik passeer een aan de zee gelegen giga kerkhof, van een paar hectaren. Dan lig je er toch mooi bij, met prachtig uitzicht over zee. Het is een spooky setting, onder het licht van maan en sterren. Al lopend laat ik de avond van gisteren nog eens de revue passeren. Tenminste, het deel van de goeie gesprekken. Ik realiseerde me dat ik met TalentFirst best goeie dingen doe, maar nog veel te weinig gebruik maak van de mogelijkheden. Concepten als ‘Het bal der beloften’, de theatershow ‘Thank God It’s Monday’, de DroomBaanReis en het DroomBaanHotel, zijn bijvoorbeeld stuk voor stuk concepten die ik veel professioneler kan aanpakken. Dan zijn ze ook heel makkelijk uit te rollen en schaalbaar te maken. Waarschijnlijk is dat hetgene wat ik het meeste aandacht moet gaan geven na deze reis, verder professionaliseren en uitrollen. En daar heb ik hulp bij nodig, verwacht ik. Na een pizza en een bier in een giga Sportsbar in Coogee beach, pak ik de bus en metro naar huis. Vroeg slapen, want morgen helaas alweer weg uit Sydney, via één nacht Auckland door naar Fiji. Morgen ben ik een week weg, en dus al op eenderde van mijn reis. In de nacht komt de ene evil dream na de andere voorbij. Zou dat toch met dat kerkhof te maken hebben??