Sinds ik in 2008 ben gestart met een coachopleiding kan ik eigenlijk geen er gesprekken voeren met anderen zonder dat ik me bewust ben van mezelf. Dat klinkt vermoeiend en dat is het soms ook. Maar ik vind het vooral een groot cadeau dat ik meer inzicht heb gekregen in wat ik precies doe in de interactie. En ik kan beter zien welk effect anderen op mij hebben. Daardoor laat ik me niet meer zo leiden door mijn emoties. Al moet ik toegeven dat ik heus wel eens de bocht uitvlieg. Ik ben ook maar een mens.
Op de kast
Een voorbeeld uit eigen ervaring: ik was een dagje uit met mijn moeder. Eerst hadden we een tentoonstelling in het Stedelijk museum en daarna zouden we lunchen op een terras. Het was schitterend weer, het water kabbelde gracht, de bediening was aardig en het eten was lekker. Kortom geen vuiltje aan de lucht. In die ontspannen sfeer vond mijn moeder het een geschikt moment om een gevoelig onderwerp aan te snijden; of ik misschien niet te hard werk.
Iedereen die dochter is of een moeder heeft, herkent dit vast. Er is niemand op de wereld die je zo hoog op de kast kan krijgen als je eigen moeder. Dus bij de ene opmerking gingen al mijn alarmbellen op knalrood en kwam er al stoom uit mijn oren. Een paar jaar geleden zou ik volledig in dat gevoel zijn opgegaan en had ik me niet ingehouden om haar bijvoorbeeld eens flink de les te lezen. Nu realiseerde ik me, ondanks mijn eigen irritatie, dat een andere boodschap achter haar opmerking zit. En ik realiseer me vooral dat mijn emotie meer over mij zegt dan over haar.
Dus ik haalde diep adem en vroeg waar die opmerking mee te maken had. Het gesprek dat daarop volgde was echt anders dan dat het een paar jaar geleden zou zijn. Nu hadden we het over de achterliggende zorgen en behoeften van ons allebei. We stopten met steeds ‘ja maar jij…’ over en weer. Deze verandering kon enkel en alleen plaatsvinden omdat ik uit ons oude communicatiepatroon ben gestapt. Ik ging doorvragen in plaats van mijn mening geven.
Een grote berg cadeautjes
Zowel mijn privé- als werkrelaties hebben meer diepgang gekregen omdat ik anders communiceer. Ik heb geleerd door te vragen, belemmerende overtuigingen te herkennen en om te draaien en ik kan mijn eigen valkuilen beter omzeilen. Deze kennis en vaardigheden heb ik in veel verschillende opleidingen en trainingen opgedaan. Als ik al die wijsheden op een rijtje zet, voelt dat als een sinterklaasavond; een grote berg met cadeautjes.
Nu heeft niet iedereen zin en tijd in een hele coachopleiding. Voor die mensen, hebben mijn collega Maaike Tromp en ik, de mooiste parels uitgezocht en op basis daarvan een training ontwikkeld; Coachend Communiceren. In twee dagen leer je de kunst van het motiveren.
Je oefent met een aantal coachingsinstrumenten en gesprekstechnieken, die helpen je gesprekken met anderen naar een hoger niveau tillen. Je maakt kennis met verschillende methoden en doet ervaring op door interactieve oefeningen. Bovendien wordt er gewerkt aan je coachende basishouding, die in een gesprek van cruciaal belang is om een ander te motiveren. Je bent je bewust van het subtiele verschil tussen de ander sturen en de ander coachen. Je gaat aan de slag met je eigen overtuigingen en gedachtenpatronen en leert het effect hiervan op de ander doorzien.
Een must voor iedereen meer wil halen uit zijn of haar samenwerking met anderen.
Of voor betere gesprekken met je moeder 😉
