Ongekende mogelijkheden

Vandaag zou ik (net als gisteren) een lezing geven op de beurs Diversity Works. Gisteren een volle zaal met 150 mannen en (voornamelijk) vrouwen. Eén probleem: woensdag is mijn papa dag en ik had niets geregeld voor mijn lieve kids. De oplossing: ik nam ze mee.

Leuk experiment

Erg leuk experiment: ik dacht laat ik eens out of the box denken en een groot aantal moeders – waarvan veel worstelen met de werk/prive balans – stretchen op wat er allemaal mogelijk is. Een beetje verbouwereed publiek van weer 150 vrouwen en (een paar) mannen, keken naar mij als spreker terwijl mijn zoon van 7 en mijn dochter van 3 aan een tafel zaten te spelen of op het whiteboard een tekening maakten.

Het was een hilarisch avontuur. Zo anders dan hoe een lezing er normaal aan toe gaat. Ik zelf genoot vooral van de momenten waarop ik werd onderbroken door mijn dochter, en waarop ik dan heerlijk primair kon reageren, midden in een zin (‘wat is er schatje?’). Echt heel leuk en verfrissend. Laten we het niet allemaal al te serieus nemen…

Extra uitdaging

Er ontstond echter één extra uitdaging. Mijn dochter Nikki ontpopte zich als een waar podiumbeest. Toen zij mij 10 minuten had geobserveerd met de microfoon en een volle zaal die muisstil luisterde naar mijn verhaal, dacht ze nog maar 1 ding: DAT WIL IK OOK!! Daar werd van mij de nodige tact en strategie gevraagd!
Gelukkig had ik heel wat oefeningen in mijn verhaal paraat, waarmee ik het publieks steeds weer een paar minuten aan het denken zette. Dat gaf me de gelegenheid ook wat aandacht aan de kids te geven, die een vrij korte spanningsboog hebben. Gelukkig was zoon Piet er ook. Hij hield het iets langer vol dan zijn zusje en kon haar regelmatig behoeden mijn microfoon uit handen te trekken.

De vloer op

Aan het eind van het verhaal kwam ik er echt niet meer onderuit. Nikki wilde de vloer. Toen ik mijn verhaal had afgerond, na een uur, kondigde ik voor het eerst (en vast niet voor het laatst) van mijn leven mijn dochter aan ‘on stage’. Ze zong met de microfoon een prachtig lied voor een aandachtig luisterend publiek. Bovendien werd ze beloond met een oorverdovend applaus! Ik zie uit naar de volgende lezing op woensdagmiddag!